God kent ons volkomen

Here, U doorgrondt en kent mij;
U kent mijn zitten en mijn opstaan,
U verstaat van verre mijn gedachten;
U onderzoek mijn gaan en mijn liggen,
met al mijn wegen bent u vertrouwd.
Want er is geen woord op mijn tong,
of, zie, Here, U kent het volkomen:
U omgeeft mij van achteren en van voren
en U legt Uw hand op mij.

Psalm 139:1-5

Als mens ben je graag zelfstandig. Je wilt jezelf redden, je staande houden in een wereld, waarin er van alles op je af komt en waar er van alles van je verwacht wordt. Je haalt diploma's, je gaat door het leven alsof alles gaat zoals je wilt. Als er iemand vraagt hoe het gaat, antwoord je: goed! Alsof dat vanzelfsprekend is. Voor de buitenwereld laat je je niet kennen.

Soms, als het je heel hoog zit, vertel je wel eens een klein stukje van waar je tegenaan loopt. Maar toch laat je niet het achterste van je tong zien, want je wilt niet bekend staan als loser. Mensen die in je nabijheid leven en je kennen, weten niet wat er ten diepste in je leeft en dat voelt wel prettig.

Maar dan komen we deze Psalm tegen. Een boodschap die er in hakt. God kent je niet oppervlakkig, maar Hij kent ons volkomen. Hij weet alles van ons. Hij kent zelfs onze gedachten. In onze wereld zijn gedachten tolvrij, maar in Gods wereld zijn ze voor Hem openbaar. Hij weet welke levensweg wij lopen, Hij kent ons door en door.

Is dat bedreigend? Dat zou het kunnen zijn, als God niet was Wie Hij was. Maar Hij is volkomen betrouwbaar. Hij heeft ons gemaakt en Hij houdt van ons. Hij laat ons niet aan ons lot over. Hij gaat met ons mee door het leven heen. Doordat God voor, achter, boven en onder ons is, kan Hem niets ontgaan: niets wat wij verkeerd doen, maar ook alles wat er op ons afkomt. Hij kan ons de goede kant op leiden en Hij is erbij als we bedreigd worden door wat dan ook.

Als we het op die manier ervaren, is het een groot geschenk dat God zo dicht bij ons wil zijn. Wij hoeven ons voor Hem niet beter voor te doen. Dat geeft een rust die alle verstand te boven gaat. Aan Hem mogen we ons vol vertrouwen geven op de weg die we te gaan hebben. Gods hand die op ons leven ligt zal ons veilig leiden.

Ga met God!

Samen op pad, achter God aan

Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd,

leer mij uw paden te gaan.

Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij, 

want U bent de God Die mij redt, 

op U blijf ik hopen, elke dag weer.

Psalm 25: 4 en 5

Voor de meesten van ons is de vakantie voorbij. Deze maand gaan ook de gemeenten het nieuwe seizoen weer beginnen, vol verwachting voor wat er zal komen. Veel oude activiteiten worden weer opgenomen. De data voor de start van Bijbelstudies, het koor, de jeugdbijeenkomsten, de zondagsschool, de avonden van het vrouwencontact, de raadsvergaderingen en u weet er misschien nog wel meer, zijn in de agenda gezet.

Hoe fijn de vakantie ook is, het is zeker zo goed om weer samen op pad te gaan. Een pad, waarvan we niet weten hoe dat gaat lopen. Wij weten niet hoe ons (gemeente)leven zal gaan en daarom is het goed om bovenstaand Bijbelgedeelte met de psalmdichter David te delen. Want wij vertrouwen erop, dat God wel onze levensweg overziet. Onze levensweg mag dat pad zijn, dat we lopen achter onze God aan. Als we dicht bij Hem blijven, zal Hij ons er vertrouwd mee maken. Zijn waarheid zal onze waarheid zijn. Komen we in gevaar, dan zal Hij erbij zijn en ons redden. Het is vaak geen gemakkelijke weg, want er zijn veel gevaren in het leven, ziekte en verdriet kunnen onze blik vertroebelen. Maar toch zal God er zijn en Hij zal ons helpen. 

Wat een troost, hoop en rust mogen we ervaren als we dit goed tot ons door laten dringen. Wij hoeven niet alleen. Immanuel: God is erbij.

Laten we vol vertrouwen het nieuwe seizoen starten en dankbaar tegen God zeggen: op U blijf ik hopen, elke dag weer.

Jezus is de Goede Herder

Erken het: de Here is God
Hij heeft ons gemaakt, Hem behoren  wij toe
zijn volk zijn wij, de kudde die Hij weidt.
Psalm 100 vers 3

Erkennen dat de Here God is, daartoe roept de psalmdichter ons op. Hij roept ons op er eerlijk voor uit te komen, dat we een God kennen die boven alles en boven iedereen uitsteekt. Van die God weten we dat Hij echt is, dat Hij niet nep is. En die God heeft persoonlijk ons gemaakt. Hij heeft zich aan ons verbonden. Ja, Hem behoren wij toe. Wij zijn nooit alleen. Hij is er altijd. Hij woont in ons.

Daarover heeft eerst het volk Israël gezongen en later is de gemeente van Jezus Christus mee gaan zingen. Zijn volk zijn wij, wij behoren tot de kudde die Hij weidt. David zong het en wij mogen het hem nazingen:

Jezus is de Goede Herder.  
Jezus Hij is overal
Jezus is de Goede Herder
brengt ons veilig naar de stal.

Alle reden om het leven aan te durven. Het leven dat beslist niet gemakkelijk is, waar we ons vaak doorheen moeten worstelen. Het leven dat we in ons eentje niet klaren. Daarom zijn we zo blij met een God die ons nabij is.

Deze God heeft ons ook een gemeente met zijn volgelingen gegeven, die de opdracht gekregen hebben om net als Hij om te zien naar elkaar. Daar kunnen we Hem voor danken, want nu hoeven we het hier niet alleen te doen. We mogen hulp en begeleiding vragen en geven in naam van onze hemelse Vader. Zo wandelen we onze levenswandel, totdat we eens ons einddoel bereiken: het hemels Vaderland.

Een goede reis gewenst!

Wandelt in Hem

Nu u Christus Jezus aanvaard hebt, wandelt in Hem, geworteld en dan opgebouwd wordend in Hem, bevestigd wordend in het geloof, zoals u geleerd is, overvloeiend in Hem.

Kolossenzen 2 vers 6 en 7

Wandelen. Als ik dit lees, dan doet dat mij denken aan rust en ontspanning. Samen op weg zijn. En tijdens dat wandelen met de Heer samen praten en naar Hem luisteren. Door zo met elkaar op te trekken ga je steeds meer bij Hem horen. Je raakt met Hem verbonden, of zoals Paulus zegt: je gaat je in Hem wortelen en wordt door Hem opgebouwd.

Helaas is het leven vaak spannend en word je afgeleid door allerlei zaken die in je leven spelen: spanningen in je werk, je gezondheid, in de omgang met de mensen om je heen. Het zijn de gewone situaties waarin je terecht kunt komen. Het kost veel energie, zodat je moe wordt en er geen ruimte is om je open te stellen voor een gesprek met de Heer. Terwijl dat van levensbelang is.

Gelukkig heeft de Heer dat voorzien en zegt Hij: "Kom bij mij, allen die moe zijn en die zich belast voelen, Ik zal je rust geven." Je mag schuilen bij Hem. Als je je vertrouwen op Hem stelt, ook in de nare dingen, zal Hij er voor je zijn. Ga je toch weer met Hem op pad, samen wandelen, samen ook de moeilijke zaken bespreken. Dan gaat Hij je helpen om een begaanbare weg te krijgen. Doordat je je wortels in Christus Jezus hebt, blijf je overeind en blijf je groeien.

Moge Zijn rust en zegen ons aller leven beheersen.

Wat een liefde

Omdat God ons zo heeft liefgehad,
moeten wij elkaar ook liefhebben
1 Johannes 4 vers 11

'All you need is love' zongen de Beattles in de jaren 60 van de vorige eeuw. En ze werden er wereldberoemd mee. Velen hebben het hen sindsdien nagezongen, in talloze muziekstijlen en toonsoorten.

Maar de oorsprong van die 'love' is niet van menselijke komaf. Het is een uitvinding van God. Beter: Hij is de bedenker van wat wij liefde noemen.

Toen God de wereld schiep, schiep Hij de mens als kroon op de schepping. En Hij had hem lief. Maar de mens beantwoordde Zijn liefde met ongehoorzaamheid. En daarmee kwam de zonde in de wereld. De liefde leek het definitief verloren te hebben. De haat en het geweld leken het laatste woord te hebben.

Gelukkig was God er ook nog. Hij had de mensheid niet opgegeven, maar had de mens nog steeds lief, ondanks diens ongehoorzaamheid en ontrouw. Na talloze pogingen om de mensheid weer voor zich terug te winnen, zond Hij zijn Zoon naar de aarde. Allereerst om te laten zien hoe Hij is - troostend, genezend, vergevend - en ten slotte door het offer van zijn Zoon aan het kruis van Golgotha. Zo groot was zijn liefde voor de mens dat Hij stierf voor onze zonden.

Wat een liefde!

Wie dat gelooft, keert zich af van de zonde en keert zich om naar God toe. Zo iemand gaat Gods liefde in zich opnemen en gaat van daaruit Gods liefde reflecteren. Je gaat van mensen houden. Niet alleen van hen die je liggen, voor wie je een voorkeur hebt, maar ook van degenen aan wie je vanuit je zondige natuur een hekel had. Samen met God.

Ik heb je lief met de liefde van de Heer,
want ik zie in jou de grootheid van zijn naam.
Ik heb je lief met de liefde van de Heer.

Tranen in de hemel

"God zelf zal alle tranen uit hun ogen afwissen"

Openbaring 7:17

Johannes de Heer formuleerde het zo in een bekend lied:
Geen smart meer daar omhoog ...
God zelf wist daar de tranen droog.

Tranen drogen in de hemel. Aan dat idee moeten we wel even wennen. Naar mijn idee is de hemel de plaats van eeuwige, volmaakte blijdschap. Daar wordt gezongen en gejuicht door geweldige spreekkoren van duizenden engelen. En deze engelen worden ondersteund door een schare, gekleed in witte klederen, gekomen uit de grote verdrukking, die dag en nacht God vereren in de tempel. Wat een feest!

Maar dan is er toch sprake van mensen die (nog) niet deelnemen aan de feestvreugde. Ze huilen.

Waarom wordt er eigenlijk feest gevierd? Er is feest omdat de definitieve overwinning van Jezus aanstaande is.

Maar toch tranen! Kennelijk is daar ruimte voor. Er moet eerst nog het nodige verwerkt worden. En God bemoeit zich daar hoogstpersoonlijk mee. Hij troost en wist de tranen af van zijn kinderen. Tranen om wat er gebeurd is in het leven, tranen om verliezen die ze leden, om pijn die ze hadden, omdat ze zichzelf tegenvielen, om ...

En God begrijpt dat en besteedt daar persoonlijk aandacht aan en ... troost. Nu al en in de toekomst.

Angst of vertrouwen?

Want God geeft ons niet een lafhartige geest, maar een sterke geest vol liefde en bedachtzaamheid.

2 Timoteüs 1: 7

Wat zal ons overkomen? Wat gaat er allemaal gebeuren?

Dat is de grote vraag van deze tijd. Wat zal er gebeuren in de komende jaren? Al die vluchtelingen ...

Wat brengen die allemaal mee aan vreemde gewoonten en aan rare – en nare – ideeën? Ook als christen en als christelijke gemeenschap krijgen we deze vragen op ons bordje gelegd. Moeten we als christen meedoen met het 'houd hen buiten ons gezichtsveld of buiten onze grenzen'? Of moeten we deze nieuwkomers welkom heten en onze harten en onze armen openen en hen hartelijk verwelkomen?

Angst voor het onzekere

De apostel Paulus schrijft aan zijn vriend Timotheüs over diens toekomst en roept hem op er een geestelijke zaak van te maken. God geeft een geest van kracht en niet een geest van lafhartigheid. Vanuit die geest moet Timotheüs handelen en wandelen.

En dat moeten wij ook doen. God geeft ons zijn Geest en door die Geest mogen we ons laten leiden en laten sterken. We mogen op Hem vertrouwen. Alle vragen die voortkomen uit angst voor het onzekere van de situatie vallen dan weg, vanuit de zekerheid dat God ons door zijn Geest leidt.

Bedachtzaamheid

Tenslotte nog dit: van Gods sterke Geest wordt nog gezegd dat hij vol liefde en bedachtzaamheid is. Dat laatste begrip – bedachtzaamheid – geeft aan dat we wel overwogen onze beslissingen mogen en moeten nemen.

Sterkte!